قسمت دوم جنوب

 اين اولين سفر هواييي همسرم بود و رسيدم فرودگاه بابام آمد دنبالمان و ما را برد تا شهر مادر جوني و من هم خسته خسته.

رسيد اول پدر بزرگ مادريم يك گوسفند جلوي پايمان كشت و بعد مادر بزرگ پدري هم يك گوسفند كشت. ( هر دو گذاشتن توي فريز كه بايد ببريد

 تمام عمو ها وعمه ها آمدن ديدنم  روز اول ، اما من از خستگي توان نداشتم

 و روز دوم رفتم اول خانه بابابزگم و بعد خانه عمو كوچيك يك سكه آورد جلو دخترم 

شب خانه عمو بزرگم يك تراول گذاشت جلو دخترم

و روز سوم رفتيم عروسي خيلي خوش گذشت كل فاميل را ديدم

و روز چهارم رفتيم خانه  خانه عمه و عمو سوم و هر دو جلوي بچه تراول گذاشتن

تمام اين مدت عمو كوچيكم ماشين زنش گذاشت زير پاي آقا

همه خوشحال بودن در كنارش ولي اقاي همسر كه طبق زمان گذشته نه كاري به بچه داشت نه به من

اما من از درون مي سوختم كه اگر همين سوغاتي كم را هم نمي كردم چه مي شد؟؟؟؟؟؟

آبرو از سر راه كه نياوردم  من مي سوختم و اون  خوشحال

موقع خداحافظي شد ما يك چمدان داشتيم

2 تا لاشه گوسفند كامل

يك گوني انار

2 تا كارتن خرما

 يك كارتن كشك محلي

يك كارتن گردو تازه

يك كارتن بادام

و رفتيم بازار براي مامان و خواهراش سوغاتي خريد بدون اينكه حرفي بزنه  و خوشحال و خرم وشاد

امروز كه اين مي نويسم نمي دانم اگر من شاغل نبودم و پولي نداشتم مي توانستم برم و مي توانستم يك سري به مادرم بزنم مي توانستم  فاميلي كه ممكن هر لحظه كسي از اقوام فوت كند و ديگر كسي را نبينم  

در اين ماجرا من خون دل خوردم و اشكهاي من را مي ديد اما هيچ تلاشي براي پاك كردن آنها نمي كرد  انگار نه انگار

من كجاي جاده زندگيم كه براي يك ديدار اينقدر حرص خوردم و حالا مي گويد اين به مامانم بده و آن را بده سوغاتي.

 نوشتم تايادم باشد كه چه بر من گذشت.