آقايي هميشه جلوي تلويزيون دراز مي كشه و تا پلك هم روي هم نيفته و صداي تلويزيون ديگه نياد ول كن اين وسيله قرن 20 نيست و  پريشب  من ني ني بردم توي تخت بخوابانم كه خودم هم خوابم برد ساعت 4 صبح بود كه دستم خورد به اسباب بازس پرنسس و افتاد صداي بدي داد وني ني بيدار شد و من سريع شيرش دادم كه بخوابد كه متوجه شدم آقايي نيست فكر كردم كه بچه بخوابنم و برم پيشش كه باز خوابم برد

ساعت 7 كه بيدار شدم ديدم توي تخته و پتو من كشيده روي خودش

به روي مبارك نياورد و پا شديم بدو بدو آمديم اداره

شب ميگم : تا كي جلوي تلويزيون بودي

-         6 صبح

-         6 صبح؟؟؟ چرا دست از سر اين تلويزيون بر نمي داري.

-         تازه مي فهمم مردم سومالي چي مي كشن. شكمم چسبيده بود به فرش و با صداي قران تلويزيون پا شدم

-         آخه حالا كه اومدي چرا پتو من برداشتي

-         داشتم يخ مي زدم از كجا پتو مي اوردم

-         مگه زير خط فقريم كه از كجا پتو بيارم تو كمد بود

-         آخه ني ني كه دست وپاش باز كرده اين ور جا من خوابيده ، تو هم كه اون ور طاق باز خوابيدي من خودم به زور جا دادم روي تخت ، فكر جا بودم نه پتو

-         واه خوب سر شب بيا جا پيدا كن براي خودت نه مثل درد كشيده هاي سومالي نالان وويلان